Będzie długo, ale temat jest niezwykle ważny i wielu z Was pozwoli odkryć, skąd biorą się wasze problemy w ciele. Zachęcamy do znalezienia czasu i spokojnego przeczytania wpisu, gdyż jest to problem bardzo powszechny i niestety często pomijany w diagnostyce medycznej.
Sam termin powstaje z połączenia psyche-umysł i soma-ciało i mówi o bezpośredniej korelacji pomiędzy naszą psychiką, a chorobami ciała.
Nasz układ nerwowy składa się z:
- układ somatyczny - zależny od naszej woli, odpowiedzialny za przewodzenie informacji czuciowych i zmysłowych oraz impulsy do układu ruchu, na które mamy wpływ
- układ autonomiczny - odpowiedzialny za procesy na które nie mamy wpływu takie jak: tętno, perystaltyka, ciśnienie krwi, oddychanie. Dzieli się dodatkowo na:
- układ współczulny /układ walki i ucieczki/ oparty o działanie adrenaliny i noradrenaliny
- układ przywspółczulny oparty o działanie acetylocholiny. Odpowiedzialny za relaks, odpoczynek i wyciszenie. Jest przeciwieństwem układu współczulnego.
Aby nasz układ nerwowy działał prawidłowo, a w naszym ciele mogły panować warunki homeostazy, dwa przeciwstawne układy nerwowe /współczulny i przywspółczulny/ muszą się odpowiednio równoważyć w celu zachowania zdrowia.
Niestety w dobie dzisiejszych czasów u bardzo wielu osób dominującą funkcje przejmuję współczulny układ nerwowy, nie pozwalając na prawidłowe działanie układu przywspółczulnego. Wynika to z ciągłego pobudzenia naszego układu nerwowego czynnikami, które otaczają nas na co dzień.
W środowisku zwierzęcym z którego się wywodzimy, układ współczulny aktywował się w odpowiedzi na realne zagrożenie lub wtedy gdy musieliśmy upolować coś do jedzenia. Potem następowała aktywacja układu przywspółczulnego, który miał nam zapewnić odpoczynek, regenerację, prawidłowe trawienie, dzięki czemu równowaga została utrzymywana.
Obecnie w czasach przyspieszonego rozwoju nasz umysł przestał potrafić rozróżniać realne niebezpieczeństwo od tego, które powstaje tylko w naszych umysłach. Nasze myśli, emocje, obawy, stres czy lęki zaczęły być traktowane przez organizm jako realne zagrożenie, które wymaga nieustannego reagowania i aktywacji układu współczulnego.
Prostym przykładem może być fakt, że gdy leżymy późnym wieczorem i rozmyślamy nad trudnościami dnia codziennego, problemami w pracy, relacjami rodzinnymi czy naszym zdrowiem, nie występuje tak naprawdę realne zagrożenia, ale same myśli pobudzają organizm do reakcji i działania w celu zwalczenia czynnika potencjalnie mu zagrażającego. Powoduje to obniżenie działania układu przywspółczulnego, który będzie odpowiadał za naszą regenerację po całym ciężkim dniu i spokojny sen. W wyniku tego zjawiska nie potrafimy się wieczorem rozluźnić, nasze mięśnie są spięte, oddech przyśpieszony, tętno i ciśnienie podniesione, a poziom adrenaliny, noradrenaliny i kortyzolu rośnie, co nie sprzyja naszemu odprężeniu i odpoczynkowi.
Jednym słowem to o czym myślimy, wyobrażamy sobie, czego się boimy i obawiamy to wytwór naszej psychiki /psyche/. To jak reaguje nasze ciało na te myśli to soma, czyli ciało. Zależność tą nazwiemy efektem psychosomatycznym.
Jakie objawy może dawać problem natury psychosomatycznej?
- podwyższone napięcie
- lek
- obniżony nastrój
- niejednokrotnie stany depresyjne
Czym manifestują się stany psychosomatyczne?
- bóle głowy
- bóle brzucha
- refluks
- zgaga
- bóle mięśniowe
- ciągłe zmęczenie
- nerwobóle
- kołatanie serca
- problem z płytkim i przyśpieszonym oddechem
- zaostrzenie objawów chorób przewlekłych
- zwiększenie i zaostrzenie chorób o podłożu autoimmunologicznym
Bardzo wiele tych objawów nie daje się potwierdzić w żadnej diagnostyce mimo faktu, że je odczuwamy. Często natomiast, podczas dłuższego urlopu, relaksu objawy zmniejszają się lub całkowicie ustępują. Świadczy to o ich psychosomatycznym podłożu.
Jeżeli chcesz dowiedzieć się jak możemy Ci pomóc i jak radzić sobie z objawami psychosomatycznym zapraszamy Cię do kontaktu i konsultacji.